Ze spelen sinds de coronatijd meer buiten, althans dat zeggen papa en mama. Omdat binnen met vriendjes en vriendinnetjes spelen lange tijd niet de bedoeling was, gingen Eliza van Gulik en haar broertje Jasper zowat elke dag naar buiten. Dan liepen ze naar de ‘rode speeltuin’ waar Jasper op zijn crossfiets rondscheurde en zijn zus met een schepnetje in de naastgelegen vijver kikkervisjes ving. In de grote struik bouwden ze met kinderen uit de buurt een geheime hut. Een andere favoriete bezigheid was boomklimmen. Vooral Eliza was er bedreven in – ze was dan ook niet blij toen jongens uit de buurt de takken van haar favoriete klimboom hadden afgebroken.

‘We zien dat ze het buitenspelen opnieuw ontdekt hebben’, vertelt moeder Nadine in de eethoek van de eengezinswoning in de Dordtse wijk Dubbeldam. ‘Tijdens de eerste lockdown was het prachtig weer en lekker rustig op straat. Ze gingen gewoon de straat op en zagen hun vriendjes vanzelf. Afspreken via Whatsapp was helemaal niet nodig.’ Vader Sander was blij dat zijn kinderen door het buitenspelen in aanraking kwamen met de natuur.

Hier om de hoek ligt een mooi oud dijkje met walnotenbomen en een grote vijver. Daar speelden ze urenlang, en in de winter gleden ze met een slee van het dijktalud. Soms gingen we met een bootje het water op – en zagen dan ijsvogeltjes en andere dieren. Ik heb echt het idee dat ze buitenkinderen zijn geworden.’

Vanwege hun ambtenarenbestaan werken Sander en Nadine nog steeds zoveel mogelijk vanuit huis. Hij is teamleider en adviseur bij de gemeente Dordrecht, zij assistent-gemeentesecretaris in Zwijndrecht. ‘In de eerste lockdown werkte ik nog voor de Veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid’, vertelt Nadine. ‘Toen zat ik dus volop in de crisisaanpak.’ Sander knikt: ‘Dat was wel pittig, hoor. Dan zat zij op de trap te bellen met de burgemeester, kregen de kinderen online les aan de eettafel en ik ging dan maar naar Eliza’s kamer voor een vergadering met de wethouder.’

Ondanks dat het samen thuis best gezellig was, zochten Sander en Nadine bewust de buitenruimte op om te ontspannen. ‘Ik ging dan een blokje om, of een stuk fietsen voor frisse lucht’, aldus Sander. ‘Naar de Nieuwe Biesbosch bijvoorbeeld, een natuurgebied hier vlakbij.’ Nadine maakte wandelingen met de buurvrouw of haar schoonzus en ontdekte dan plekken waar ze eerder nooit kwam. ‘Dan liepen we ineens door een straatje met mooie villa’s of wist mijn buurvrouw een sluiproute naar de polder. Dan sta je zomaar tussen de landerijen en ben je verrast door het uitzicht, de hoge bomen en een ree die voorbij huppelt.’

Die herontdekking van de directe omgeving wordt gekoesterd in huize Van Gulik. Sander: ‘Vroeger reden we 45 minuten om ergens te wandelen. Nu gaan we hier gewoon de polder in, om te picknicken, vogels te kijken of een verjaardag te vieren.’