Of het tijdens de lockdowns drukker was in het duingebied tussen Noordwijkerhout en Wassenaar? Dat kun je gerust zo stellen, laat boswachter Joël Haasnoot via Teams weten. Vooral doordeweeks zag hij de mensen massaal toestromen. ‘Er was tijdens die eerste lockdown, maar eigenlijk ook afgelopen winter, weinig vertier mogelijk. Winkels waren dicht, net als cafés en sportverenigingen. Dan is het logisch dat mensen de natuur intrekken – ik en mijn gezin deden dat ook.’ Het vele thuiswerken is eveneens van invloed geweest. ‘Mensen maakten tussendoor een wandeling, of ze gingen even hardlopen in het bos.’ De boswachter is zichtbaar blij dat ‘zijn’ natuurgebied in die gekke maanden van waarde was voor de samenleving. ‘Groepen die we daarvoor niet tegenkwamen, vonden tijdens de lockdowns hun weg naar het bos en de duinen. Ik ben oprecht trots dat we mensen een plek boden om tot rust te komen, om de hectiek van de stad en de pandemie te ontvluchten, om het hoofd even leeg te maken van alle zorgen.’

Tegelijkertijd kwamen diezelfde kwaliteiten – rust, ruimte, ontspanning – in het gedrang. Op de wandelpaden liepen mensen in file. ‘Soms was het zo druk dat de anderhalve meter niet gehandhaafd kon worden. Mensen verlieten dan de paden, en liepen dwars door kwetsbare delen heen.’ Ook het zwerfvuil nam toe, al zijn Joël en zijn collega’s niet van plan om meer prullenbakken te plaatsen. ‘We vinden het belangrijk dat mensen leren om hun rommel mee terug naar huis te nemen.’ Toch heeft de natuur nauwelijks geleden onder de massale toeloop. Hij stelt tevreden vast dat de aloude tweedeling in gevoelige natuurkernen waar nauwelijks mensen komen, en recreatieve delen met een fijnmazig padennetwerk prima blijkt te werken.

Joël heeft zich geen moment genoodzaakt gevoeld om hard in te grijpen, al dachten sommige gemeenten daar anders over: twee keer moest hij parkeerplekken en de toegangsweg richting de Wassenaarse Slag afsluiten. ‘Dat was heel dubbel, juist omdat we een gastvrij gebied willen zijn. Natuurlijk, bij de entrees en parkeerplaatsen was het soms te druk. Het was al de bedoeling, ook vanwege het plan om van dit gebied een nationaal park te maken, om deze plekken aan te pakken.’

Het bos en de duinen zijn tijdens de lockdowns niet op een andere manier gebruikt, al zag Joël het aantal mountainbikers net als in andere natuurgebieden enorm toenemen. Maar ook de gewone fietspaden zijn drukker geworden. ‘Ik zie steeds meer soorten fietsers. De elektrische fietsen, racefietsers, gewone fietsers. Dat kan tot spanningen leiden en ik sluit niet uit dat verbreding op termijn nodig is.’ Tot zijn verbazing lijkt het bezoekersaantal weer te normaliseren, al snapt Joël dat mensen weer de mogelijkheid hebben om op andere manieren te recreëren en te ontspannen. Toch denkt hij dat de waardering voor zijn duingebied is gebleven. ‘Mensen zien nog steeds de waarde, ze komen alleen wat minder frequent. Het voordeel nu is dat mensen weer krijgen waarvoor ze komen: ruimte, dieren, rust en schoonheid. In vergelijking met massaal in een rijtje wandelen is de beleving nu weer optimaal.’