Op de vraag hoe hij het gebruik van de openbare ruimte tijdens de coronacrisis heeft zien veranderen, antwoord Wilco Slotboom-Zeedijk resoluut: ‘Het is op straat gewoon veel stiller geworden. Zeker in het centrum valt dat op. Op een gegeven moment mochten cafés meer terrassen buiten zetten, maar die heb ik eigenlijk nooit helemaal vol gezien.’ Hij kan het weten want als hoofd stadstoezicht in Gouda is Wilco vaak buiten te vinden. ‘Ik en mijn collega’s zijn er altijd, doen steeds onze rondes. Het is triest om te zien hoe desolaat je stad dan kan zijn.’ Mogelijke redenen voor de stilte: de jongeren uit de randgemeenten blijven massaal weg, toeristen zijn er nauwelijks.

Het werk van Wilco en zijn team was vooral in de eerste acht maanden van de pandemie zeer hectisch. ‘Tussen maart en december 2020 kregen we om de paar weken te maken met nieuwe regels en verordeningen. Dat betekende dat ik mijn medewerkers niet alleen steeds opnieuw moest instrueren, maar ook gemotiveerd moest houden. In het begin was het ook wel spannend: iedereen bleef binnen, maar ik stuurde mijn mensen naar buiten – als het ware naar het virus toe.’ De komst van de coronawet bracht enige verlichting, vertelt Wilco. ‘Het werd allemaal wat structureler, beter verankerd ook.’

In het team van Wilco zitten BOA’s – die werken vanuit het strafrecht, bijvoorbeeld voor de handhaving van de mondkapjesplicht – en toezichthouders, die vanuit het bestuursrecht controleren of horecaondernemers het coronatoegangsbewijs hanteren. ‘Het is in ons werk van belang dat je elke situatie goed aanvoelt. Een oudere vrouw met een rollator die bij regenval haar mondkapje pas ín het winkelcentrum opzet, in plaats van buiten, geef je geen bon. Het gaat ons niet om boetes en straffen. Het gaat erom dat door onze aanwezigheid mensen zich aan de regels houden en hun gedrag aanpassen zodat het Groene Hartziekenhuis hier haar deuren open kan houden.’

Van uitwassen, zoals de hevige rellen waar andere steden mee te maken kregen, hebben ze in de straten van Gouda nauwelijks last gehad. Wilco: ‘Een keer waren er plannen om vanuit de wijken naar het centrum te trekken om rotzooi te trappen. Toen hebben we gewoon alle bruggen naar de binnenstad opengezet.’ Wrang was de ontdekking van arbeidsmigranten die in het bos aan de noordkant van de stad in tentjes bivakkeerden. ‘Misschien omdat reizen naar huis lastiger was of omdat de huisvesting in kleine woningen voor deze mensen onveilig voelde. We hebben direct contact gezocht met hulpverlenende instanties om de mensen uit deze schrijnende situatie te halen.’

Als adviseur is Wilco betrokken bij de organisatie van evenementen en festiviteiten, zoals de markt. ‘Hij denkt dan bijvoorbeeld mee over looplijnen en het aantal kramen. Ook de kermis kwam langs de coronameetlat te liggen, waardoor onder meer de botsauto’s en de boksbal uit het programma werden geschrapt. ‘Dat zijn attracties die veel jongeren trekken en waar de afstandsregel niet gehandhaafd kan worden. Dus ja, het is nu iets meer een familiekermis geworden.’